8.1 (brak pomysłu na tytuł)

Monika z Krzyśkiem postanowili wejść do środka.
-Kownacka, Zapała, gdzie wy idziecie?- zapytał koordynator całej akcji.
-Panie komisarzu, padł strzał. Tam może być ranny człowiek.
-Dobra, ale ściągnijcie swoje kamizelki i włóżcie te kuloodporne.
Monika z Krzyśkiem szybko zmienili kamizelki i udali się do budynku. Szli bardzo ostrożnie. Obawiali się najgorszego, że Ola leży nieżywa na ziemi. Usłyszeli jakieś krzyki. Popatrzyli na siebie zaskoczeni. Po chwili znaleźli pomieszczenie, skąd dochodziły te krzyki. Weszli ostrożnie i o dziwo zobaczyli dwóch mężczyzn i kobietę. Jeden z mężczyzn był skuty, a drugi przytulał płaczącą kobietę. Krzysiek wyprowadził Emila, a Monika podeszła do pary.
-Ola, nic ci nie jest?- zapytała zatroskana Monika.
-Wszystko w porządku- odpowiedziała.
Po chwili zwróciła się do mężczyzny, który ją przytulał.
-Dziękuję Jacek, że przyjechałeś.
-Przecież wiesz, że nie mogłem cię zostawić.
-Jak ten gościu mierzył do mnie z broni to całe życie mi przed oczami stanęło. Bałam się, że strzeli.
Ola w tej chwili się rozpłakała. Myśl, że gdyby nie Jacek, mogłaby już nie żyć, nie opuszczała jej. Monika razem z Jackiem wyprowadzili koleżankę z budynku. Sierżant zaczęła się zastanawiać, jak Jacek się tam znalazł, ale postanowiła, że poczeka z tym do przesłuchania.
Kiedy wszyscy policjanci zobaczyli Olę całą i zdrową odetchnęli z ulgą. Wsiedli do radiowozu i wyruszyli na komendę, żeby złożyć zeznania.
Zaczęło się przesłuchanie Oli, ale nie trwało ono długo, bo Monika widząc stan swojej koleżanki odpuściła. Koleżanki umówiły się na jutro. Monika wypisała tylko dla formalności wezwanie i poprosiła wolny patrol, żeby ją odwiózł do domu, a ona wzięła się za przesłuchanie Jacka. Była ciekawa, jakie jest jego tłumaczenie, że się nie posłuchał i pojechał do tego opuszczonego budynku. -No to słucham cię Jacek. W jaki sposób znalazłeś się w tym opuszczonym budynku?- zaczęła Monika.
-Jak tylko wy pojechaliście, komendant poprosił mnie, żebym tam pojechał. Właściwie to on mi rozkazał. Zajechałem z drugiej strony budynku. Wysiadłem z auta i wszedłem. Gdy rozglądałem się po budynku, zobaczyłem tego... Jak mu tam? Emila? Celował on w Olę. Nie zastanawiałem się, tylko wyjąłem broń, odbezpieczyłem ją i wpadłem tam. Oddałem strzał ostrzegawczy. Całe szczęście odłożył broń. Skułem go, a potem to przyszłaś ty z Krzyśkiem.
Monika chciała już zadać kolejne pytanie, ale zadzwonił jej telefon. Wyszła na chwilę i go odebrała. Po minucie wróciła do Jacka.
-Kojarzysz może Wasyla i Kubka?- zapytała.
-Wiem kto to? Czemu się o to pytasz?
-Dzwoniła trójka. Oni obserwują mieszkanie Oli, mówią, że właśnie zatrzymali Wasyla i Kubka. Wiozą ich do nas. Czy Ola nie wspominała coś o nich? Tylko mi nie ściemniaj, że z nią nie rozmawiasz, bo wiem co jest grane- Monika puściła mu oko.
Jacek domyślił się, że Monika wie już o tym wieczorze i tylko się uśmiechnął.
-Nie rozmawialiśmy akurat na ten temat, ale skąd wiesz?- zapytał.
-Nie ważne skąd wiem, ale powiem ci, że do siebie pasujecie.
Monika uśmiechnęła się do Jacka, a Jacek do Moniki.
-Monika, wiem. Oni na pewno mają jakiś związek ze sprawą. Wczoraj jak rozmawiałem z Magdą, moją siostrą to ona wspominała coś, że jak przyjechała to Ola była związana. Wspominała też o jakichś dwóch gościach, którzy się jakoś podejrzanie kręcili pod blokiem.
-Myślisz, żeby ich rozpoznała?
-Tak, daj jakąś kartkę to zapiszę ci do niej namiary.
Monika dała mu kartkę, Jacek zapisał wszystko, a potem podpisał tylko zeznania i opuścił pokój przesłuchań.
Mieszkanie Oli
Ola właśnie wyszła z łazienki i poszła szykować sobie coś do jedzenia. Kiedy skończyła gotować, nałożyła sobie na talerz, poszła do pokoju, usiadła na sofie, włączyła telewizor i zaczęła oglądać jakiś program przyrodniczy o ochronie małego walenia. Oglądała chwile, ale zasnęła. Obudził ją dzwonek do drzwi. Najchętniej zostałaby w łóżku, ale nie chciała, żeby ktoś się o nią martwił. Podniosła się z sofy, aby otworzyć drzwi.
-Mikołaj?- zdziwiła się.
-Co? Nie cieszysz się?
-Cieszę się. Wypuścili cię już ze szpitala?
-Tak, dzisiaj rano. A ty jak się czujesz po tej sprawie?- zapytał.
-Czyli już wszystko wiesz? Może wejdziesz?
-Po to tu chyba przyszedłem- zaśmiał się.
Ola wpuściła go do środka, przygotowała sobie i Mikołajowi kawę i zaczęła opowiadać. W końcu się rozkleiła i Mikołaj ją przytulił. Gdy ją pocieszał, zadzwonił dzwonek do drzwi. Mikołaj kazał Oli siedzieć, a on poszedł otworzyć drzwi. Jak tylko drzwi się otworzyły, Jacek niczego świadomy zapytał
-Jak się czujesz Oleńko?
Mikołaj usłyszawszy Jacka zagotował się. Oleńko? Przecież Ola nie lubiła jak Mikołaj do niej tak mówił.  Za każdym razem się wkurzała. Jacek ujrzawszy Mikołaja był zakłopotany. Ola nie słysząc rozmowy, postanowiła wyjść i zobaczyć co się dzieje. Zobaczyła dwóch mężczyzn, próbujących zabić się wzrokiem. Zakłopotana, spróbowała rozładować napięcie. Na godzinę jej się to udało, ale potem panowie zaczęli skakać sobie do gardeł i zdenerwowana wyprosiła ich obu z mieszkania, po czym poszła spać.

No i jest kolejny rozdział.
Mam jedno pytanie. O czym chcielibyście przeczytać w kolejnym rozdziale? Na pewno będzie scena z przesłuchania Oli, ale co potem? Podawajcie swoje propozycje w komentarzach, bo ja mam chwilowo brak weny.