28.1

No to przechodzę już do kontynuacji opowiadań ;)
*****************************************
~Ola~
Obudziłam się rano i rozejrzałam się po sali za Jackiem. Niestety zobaczyłam mojego ojca, który siedział z grobową miną. Zapytałam niepewnie, bojąc się, że zaraz usłyszę, że Jacek nie żyje
-Tato, co z Jackiem?
-Z Jackiem wszystko w porządku, tylko lepiej powiedz co jest z tobą nie tak?
-Nie rozumiem- tak, jasne nie rozumiem. Wiedziałam, że chodzi o narkotyki.
-To, że znaleziono heroinę w twojej torbie. Olka, po jaką cholerę ci ta hera potrzebna? Znowu się w to pakujesz?
-Ale to nie moje- zaczęłam się głupio tłumaczyć, chociaż wiedziałam, że czeka mnie dyscyplinarne zwolnienie, chyba że wymyślę jakąś wymówkę- Znalazłam to będąc w parku na spacerze. Zabrałam to stamtąd, żeby jakieś dzieciaki tego nie znalazły i wrzuciłam do torby. W domu miałam się tego pozbyć.
-I ja mam ci uwierzyć?- powiedział zdenerwowany na mnie- Już miałaś kiedyś z tym problem.
-Jeśli jesteś moim ojcem, to tak. Poza tym wtedy byłam młoda i do tego cierpiałam po stracie mamy.
-Dobra. Już nie przejmuj się tym córeczko. A i Jacek jest na oddziale intensywnej terapii. Jak chcesz, to możesz do niego iść.
Na te słowa wstałam natychmiast z mojego łóżka i pobiegłam w miejsce wskazane przez ojca. Gdy byłam na miejscu, Jacek wybudzał się z narkozy. Weszłam na salę i jak tylko lekarze od niego odeszli, przytuliłam go mocno. Cieszyłam się, że nic mu nie jest.
-Nie rób mi więcej takich numerów- pogroziłam mu palcem- Nawet nie wiesz jak się o ciebie martwiłam.
-Mogę się tylko domyślać kochanie. A ty jak się czujesz?- zapytał mnie Jacek.
-Poza tym, że czułam strach, jest wszystko w porządku- Jacek uśmiechnął się do mnie. Potem jeszcze długo rozmawialiśmy. W międzyczasie dołączył do nas mój ojciec. O 20 pielęgniarka kazała mi iść do siebie. Niechętnie udałam się tam.

                                   ~
Dwa tygodnie później
Trzy dni po wypadku wyszliśmy ze szpitala, a dzisiaj był nasz dzień powrotu na służbę, ale nie tylko nasz, bo i mój tata dzisiaj miał wrócić na swoje miejsce. Wstaliśmy o szóstej razem z Jackiem i zaczęliśmy się szykować. Gdy już mieliśmy wychodzić, ktoś zadzwonił do drzwi. A był to Mikołaj. Byłam kompletnie zaskoczona jego widokiem. Nie pamiętałam kiedy ostatni raz go widziałam. Odkąd go aresztowali, nie kontaktowałam się z nim. Stał z wielkim bukietem czerwonych róż.
-Ola, bo ja...- zaczął nie pewnie- ja chciałem cię przeprosić za ostatnie wydarzenia. Może to i trochę za późno, ale dotarło do mnie, że źle zrobiłem. Wiem też od Emilki, że spodziewacie się dziecka- powiedział niczego nieświadomy Mikołaj. W sumie Emilia nic nie wiedziała o poronieniu, ale Mikołaj przypomniał mi ten dzień, a ja się rozpłakałam.
-Ola, powiedziałem coś nie tak?
~Jacek~
Słyszałem jak Ola rozmawia z Mikołajem, a po chwili usłyszałem jej płacz. Odrazu poszedłem zobaczyć co się stało.
-Jacek, ja nic nie wiedziałem. Przepraszam- zaczął się tłumaczyć, ale ja i tak zamknąłem mu drzwi przed nosem, a Olę zaprowadziłem do salonu, żeby się uspokoiła. Myślałem, że Mikołaj będzie się jeszcze dobijał, ale najwyraźniej odpuścił. Gdy Ola była na tyle spokojna, żeby jechać do pracy, ubraliśmy się pojechaliśmy w stronę komendy. To, co przed nią zastaliśmy, spokojnie można było zaliczyć do komedii. Brat Oli stał przebrany za pirata i próbował ją rozbawić. Ona jednak stała z grobową miną. Za to ja z Olą wybuchnęliśmy śmiechem. Widać na Olkę, która po wizycie Mikołaja była roztrzęsiona, zadziałało, jednak na naszą koleżankę nie bardzo. Wysiedliśmy z auta i ruszyliśmy w ich stronę. Staraliśmy się zachować powagę, ale było trudno, widząc Krzyśka w koszuli w kwiaty oraz z papugą na ramieniu. Tak, z papugą i to najprawdziwszą. Z kolei w ręku miał hak i przepaskę na oku. Emilia z kolei próbowała go jakoś uciszyć, ale w końcu i ona się roześmiała. Staliśmy tak w czwórkę, ale czas płynął nieubłaganie i musieliśmy iść się przebrać, a potem na odprawę.
~Ola~
Na odprawie wszyscy mieliśmy dobry humor. Każdy był zadowolony z powrotu mojego, Jacka i mojego ojca. Ja przez te dwa tygodnie się pogodziłam ze wszystkim i dałam sobie spokój ze wszystkim, z tymi narkotykami i rozpaczaniem po stracie dziecka. W końcu życie toczy się dalej i strata dziecka to nie koniec świata. Mam kochającego narzeczonego, ojca, brata oraz siostrę. No ale wróćmy do odprawy. Na samym początku wszyscy nas powitali, a potem wróciliśmy do szarej rzeczywistości. Ojciec, po kilku słowach wstępu, przeszedł do rozdzielenia zadań na dziś. Siedziałam i zastanawiałam się, z kim będę pełniła dzisiaj służbę. To jak usłyszałam, kto będzie moim nowym partnerem, a raczej partnerką mile mnie zaskoczyło.
-Posterunkowa Wysocka od dzisiaj będzie pełniła służbę ze starszą sierżant Grudą. Beata się trochę spóźni, bo miała pilną sprawę do załatwienia rano, ale za dziesięć minut powinna się zjawić- jak tylko się tego dowiedziałam, już nie mogłam się doczekać. Beata była moją przyjaciółką, ale po maturze nasze drogi się rozeszły. Po odprawie udałam się do biura i tam czekałam na Beatę. Chwilę później zjawiła się zdyszana, a ja uśmiechnęłam się na jej widok.
-Cześć Beata- przytuliłam się do niej.
-Cześć Ola- ona odwzajemniła moje przywitanie.
-Słyszałaś, że będziemy jeździć razem w patrolu?
-No jasne. Nawet nie wiesz jak się cieszę. To co, lecimy? W radiowozie wszystko nadrobimy.
-Ok Beata- wzięłam swoją kamizelkę, radiostację oraz klucze od radiowozu i poszłyśmy do auta. Wyruszyłyśmy na patrol. Zaczęłyśmy rozmawiać, wspominać, ale nie trwało to długo, bo dostałyśmy wezwanie do grupy ludzi, którzy dziwnie się zachowywali w okolicach Odry. Włączyłam sygnały i dodałam gazu. Po pięciu minutach byłyśmy na miejscu. Zaparkowałyśmy radiowóz niedaleko i zaczęłyśmy się rozglądać. W końcu dostrzegłyśmy grupę ludzi. Obie z Beatą spojrzałyśmy na siebie. To byli...
*****************************************
No i skończyłam. Jak myślicie, kto to był?
A w ogóle co myślicie o zakończeniu sezonu? Czy uda się uratować Olę? No i jeszcze kwestia jej rozmowy z Mikołajem. Za nim się rozłączyła był dźwięk, który nie daje mi spokoju. Czy ona tylko straciła przytomność, czy to był strzał z pistoletu. Co o tym wszystkim sądzicie?