42.1

-Ciocia Luiza?- zapytałam zaskoczona. Byłam pewna, że to siostra bliźniaczaka mojej mamy. Przynajmniej tak myślałam. Wyjechała do Stanów po śmierci mojej mamy i kontakt się z nią urwał.
-We własnej osobie. Dawno was nie widziałam i postanowiłam was odwiedzić- uśmiechnęła się, jednak po minie mojego ojca było widać, że ta wizyta nie tylko miała na celu odwiedziny.
-Chociaż mogłabyś nie kłamać- zwrócił się do niej.
-Ale o co ci chodzi?
-To może byś powiedziała naszej córce, jak nas zostawiłaś i oszukałaś Aśka- powiedział tata, a ja jak to usłyszałam, siadłam na krześle, nie wierząc w to, co słyszę. Moja mama żyła, a kobieta, która zmarła na raka to była ciocia Luiza? Tak z tego wychodziło.
-Mama?- zapytałam, wpatrując się w brunetkę stojącą przede mną.
-Oleńka? Córeczko, to ty?- powiedziała wpatrując się we mnie.
-Ja chyba śnię, możecie mi wyjaśnić o co chodzi?
-Ola, bo ja...- zaczęła moja mama, a ja jej przerwałam.
-Bo ty co? Oszukiwałaś mnie przez całe życie, siedemnaście lat myślałam, że nie żyjesz.
-Może nie będziemy tutaj rozmawiać?- zaproponowała. Popatrzyłam na Dominikę, która stała zdezorientowana.
-Może lepiej będzie, jak w ogóle nie będziemy rozmawiać- powiedziałam i poszłyśmy razem z Dominiką do bufetu. Tam już był Leszek, który na nas czekał. Oddał nam telefon i pojechałyśny do domu.
                                    ~
~Joanna~
Stałam i patrzyłam na mojego męża. Czułam się podle. Oszukałam całą rodzinę. Męża, córkę, a to tylko dlatego że zachciało mi się robić karierę w Stanach, a tutaj w Polsce miałam kochającą rodzinę, która myślała, że zmarłam i mnie opłakiwała przez wiele lat. Tak naprawdę to była moja siostra. Ona była chora na raka, nie miała męża ani dzieci, a ja wpadłam na pomysł, żebyśmy zamieniły się dokumentami i wszystkim. Na leczenie poszła do prywatnej kliniki. Ani Wojciech, ani Ola nic nie wiedzieli. Teraz postanowiłam im powiedzieć prawdę. Nie wiem dlaczego, ale chciałam.
Spojrzałam na mojego męża
-Wojtek, powiesz mi gdzie mieszka Ola?
-Ale ona nie chce z tobą gadać i wcale jej się nie dziwię. Przez ciebie piła, ćpała, cięła się. Zmarnowała sobie część życia, bo myślała, że nie żyjesz, a ty teraz przyjeżdżasz i myślisz, że uda ci się wszystko naprawić?
-Nie wiedziałam, że Ola aż tak to przeżywała- odparłam.
-Aż tak trudno się domyślić. Zejdź mi z oczu kobieto- krzyknął na mnie i wrócił do swojego gabinetu. Siadłam bezradnie na krześle i schowałam głowę w dłoniach. Nie wiedziałam co zrobić. Chciałam porozmawiać z Olą, ale nawet nie miałam adresu. Zaczęłam myśleć jak go zdobyć.
                                    ~
~Ola~
Dominika i Ania siedziały w salonie i oglądały telewizję.
Leżałam na łóżku, w swoim mieszkaniu i płakałam. Cały czas byłam w szoku, po zajściu na komendzie. Zastanawiałam się, co kierowało moją mamą.
-Olka, co się stało?- zapytała Emilka.
-Dlaczego ona mnie oszukała, dlaczego?
-Ale o czym ty Ola mówisz?
-No o mojej matce- rzekłam.
-Kolejne tajemnice?
-Myślałam, że już wszystko wiem o mojej rodzinie, a tu się okazuje, że moja mama okazała się zwykłą oszustką.
-O czym ty mówisz?- Emilka spojrzała na mnie z przymróżonymi oczami.
-Byłam z Dominiką na komisariacie i jak szłam z nią do bufetu to usłyszałam, że mój ojciec kłóci się z jakąś kobietą. Stałam przez chwilę, a później drzwi się otworzyły i ją zobaczyłam. Myślałam, że to siostra bliźniaczka mamy, ale tata jednak wyprowadził mnie z tego błędu. Okazało się, że to moja mama- mówiłam ze łzami w oczach- Ja tak ją kochałam, a w jednej chwili stała się zupełnie obcą mi osobą. Przez nią zmagałam się z alkoholizmem, przez nią ćpałam, cięłam się, uciekałam z domu, bo nie mogłam sobie poradzić z jej rzekomą śmiercią, a tak naprawdę przez cały czas opłakiwałam śmierć cioci.
-A w ogóle wiesz o co tak naprawdę chodziło? Rozmawiałaś z nią o tym, czemu to zrobiła?- zapytała delikatnie Emilka.
-Nie, ale ja nawet nie jestem w stanie spojrzeć jej w oczy. W ogóle, jakoś wszystko się wali. To dla mnie za dużo. Tyle się wydarzyło przez ostatnie miesiące. Najchętniej bym się naćpała albo upiła, żeby o tym zapomnieć- powiedziałam bezradna. Nie wiedziałam co robić, odkrycie tajemnic sprzed lat, utrata dziecka, wypadek ukochanego, nowa dziewczyna ojca i jej ciąża, śmierć przyjaciela, odkrycie kolejnej tajemnicy rodzinnej. Ile jeden człowiek może znieść?
-O nie Ola, na pewno tego nie zrobisz. Nie upijesz się i nie naćpasz, bo znowu wylądujesz z kimś w łóżku- powiedziała Emilia, zachowując się jak starsza siostra- W ogóle Krzysiek i Magda już wiedzą o tym, że wasza matka żyje?
-Nie mam pojęcia, ale wątpię- powiedziałam, a wtedy zadzwoniła do mnie moja przyszła teściowa. Odebrałam i zaczęłam z nią rozmawiać. Była bardzo tajemnicza i poprosiła mnie, żebym do niej przyjechała. Nie podała powodu, stwierdziła, że to pilne. Powiedziałam, że przyjadę najszybciej jak dam radę. Ogarnęłam się trochę i poprosiłam Emilię, żeby zawiozła mnie i dziewczynki do Trzebnicy. Wyszłyśmy z mieszkania i udaliśmy się do rodzinnej miejscowości Jacka.
*****************************************
Zaskoczeni? Jak wam się podoba? Jak oceniacie zachowanie Joanny? Dlaczego mama Jacka poprosiła Aleksandrę, żeby do nich przyjechała?